Bir haber gelmez, gönül virane kaldı!

Beklemek kar etmez, aþktan vazgeçilmez
Çareisz hal sükuta çekilsede, sevda yadellerden hicraný yürekte bitirmez
Söz yetmez, anlam þehredilmez
Aþk, halin deminden asla vazgeçmez








Ne olur sormayýn aþký bana
Yýllarýn kaybolmuþluðu, yüreðimi burkarak hasreti anlatsa da
Gözler aransa, sözler gönüllerde aþkýn ülfetini koklatsa
sabýr bir mecak býrakmasa, hýçkýrýklar hali sulasa da hiç korkma








Ey yar, yadýnla teselli ile umuda sarýlýrým
Sabahlara dek halini anar, ruhundan esinle aþkla çoþarým
Dile gelen eþiklerden vesileleri koklarým
Yanarým, bahtým için suskun çýðlýðýmý bilmem nasýl anlatýrým








Ne kaldý ömürden, gönülde akan efkarýn sesinden
Dile gelen hicranýn busesinden, hüznün naðmesinden ve ferinden
Bir ah çektiren kederinden, esir alan hasretin kadrinden
Ruhumun sedasýndan zerkedilen göçmelerden ve elemden








Sormayýn artýk aþký bana, gayrý söz edemem
Gönül dilini aþikar eyleyip, çaresizliðimi yüreðinize hasredemem
Edebin sahifelerinde nefeslenmeden bir huzura eremem
Bir aþktan ve birde ölümden feragat edemem






Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: