UMUT GÜNEŞİM

Çâresizlik içinde gezerken, hayâller âleminde
Bâzan bir mutluluk rüzgârý, gelir eser gönlümde

Bir rüzgâr ki, kara bulutlarý katar önüne götürür
Bir rüzgâr ki, içimdeki dertleri siler, süpürür...

Gitsin diye beklerken, dertlerin son nebzesi
Birden kesiliverir, dost rüzgârýn nefesi...

O kapkara bulutlar, kümeleþir yeniden
Ferahlamýþ gönlümü, hüzün kaplar âniden...

Gönül karartanlara, sitemler savurarak
Sayarým dertlerimi, boþ yere baðýrarak...

Ýçimdeki yer ve gök, gürültüye boðulur
Gökte tutuþan ateþ, yeryüzüne kovulur...

Düþerken yýldýrýmlar, bir yanda þimþek çakar
Aðlar kara bulutlar, yaðmur sel olur akar...

Söndürünce yaðmur, sel, içimde yanan yeri
Doðuverir semâda, sýcak kâlpli bir peri...


Aydýnlatýr dünyamý, mutlu olurum, mutlu...
Güneþimsin, doðmazsan, olamam ben umutlu !

KURMAYOÐLU
Hasbi Tanrýverdi
18-NÝS-88

Sosyal Medyada Paylaşın: