Nefesim ölüm gibi

Kendi kendime kâfi gelmek gururu;
Sonbaharda düþen her yaprak tanesi gibi,
Kalbimin üzerine düþüp,
Beni biraz daha derine gömdü.

Ne kendimi anlatabildim.
Ne de sen anlamayý seçtin.

Farz et ki; bir rüzgârdan ibarettim.
Kim bilir! Belki bir esinti gönderip,
Hoþça kal diyeceðim.

Kalbim hüzün içinde
Bedenim aðýr,
Nefesim ölüm gibi.

Ah, ahh!
Derinleþen yalnýzlýk.

Seni nasýl sevmiþim meðer;
Bütün hislerim ruhumda.
Ah sevgili;
Seni sensiz içerken,
Üþüyen yüreðim yanýyor.
.
Sana!
.
Yarýn.
.
Nasýl!

Elveda diyeceðim.



Berþah-Nurhan Doðrul sakarya 1 Temmuz 2010

Sosyal Medyada Paylaşın: