Hüzünlü mutluluk

Uzaklardan efsunlu bir melodi geliyor kulaðýma
Hoþ ama hüzün dolu
Yine hüzünlü mutluluk yaþatýyor bana
Gençliðimi
Ýdeallerimi
Sevdiklerimi
Sevgililerimi
Serseri halimi
Hayat dolu beni
Hüzünlü mutluluk daraltýyor yüreðimi
Boynuma geçilmiþ yaðlý ilmik gibi
Sýkýyor
Acýtýyor
Bunaltýyor
Nefes alamýyorum sanki
Aslýnda yaþadýðým bir iþkence
Hüzünlü mutluluk kandýrýyor beni
Niye böyle yapýyor
Niye üzüyor
Niye güldürmüyor
Keþke sadece mutluluk olsa
Hüznü bir kenara býraksa
Ýllaki hüzünlü mutluluk mu olmalý yaþantýmda
Belki de bir gün
Sadece mutluluk çalar kapýmý
Bana þöyle der:
“Benim adým mutluluk.
Hüzünlü mutluluk üvey kardeþimdir.
Ben artýk hep yanýndayým, endiþe etme.”
Olmaz mý?
Kardeþin kardeþten farký olamaz mý?
Gerçi olsa da beni kucaklar mý?
Hüzünlü mutluluk sadece melodilerde deðil
Hayatýmýn her köþesinde
Zaten öyle olmasa bu derece yanmaz
Kör ateþteymiþ gibi kavrulmazdým
Bu akþam ise sadece
Kalabalýklar içindeki yalnýzlýðýmý anlattý
Sevenim çok
Soraným çok
Ama kalbimin acýsýna derman yok
Ah be hüzünlü mutluluk!
Sen bari deþmeseydin parçalanmýþ yüreðimi
Çektiðim acýnýn bir kýrýntýsýný yaþasan
Asla çektirmezdin bana bunu acýyý
Gene de hoþ geldin be Hüzünlü mutluluk
Hüzünlü de olsa mutluluk var ya içinde
Bir yudum umut olur belki bana
Belki de birgün kapýmý
Sadece mutluluk çalar
Çalmasa da çivi çakmadýk ki bu dünyaya
Eninde sonunda Azrail çalar
Bu dünyada mutlu olamasam da
Ýnanýyorum mutlu olacaðým diðer boyutta




Sosyal Medyada Paylaşın: