ben içerdeyken ; sana býraktým mavi gökyüzünü yýldýzlarýn ihtiþâmýný serptim ayazlarýna rüzgarýn ýslak bedenine emanet ettiðim senliði kucaklarken gece yarýlarýnda esrarý bendeydi þimþeklerin uðultusu kuru bir ses kirliliði ile düþerken payýma saklanýrdým ranzamýn duvar tarafýna geçerdi
hep adýmlarýmdan önce geliyor sana yüreðim
ben içerdeyken ; sana býraktým hülyalarýmý eflatun þarkýlarýn siyah þiirlere ilhamýydý sakladýklarým satýrlar dolusu öykülerimde can buluyorken senliðim sensiz kalmayacaktým "bir gün " diye baþlayan umudumun kökünde inanç saklýydý onla yaþlanacaktý
hep bir adým geride býrakýyor gölgem gölgeni sayamýyorum inan ki ayak izlerini
ben içerdeyken ; perdesini kapadým gözlerimin seni göstermeyen her þey karanlýkta bir düðme kadar yakýn , bir þans kadar uzaktý odamýn ýþýðý ama korkmuyorum siperim dünümün bugüne taþýdýðý bitmez sevgim Allah’ýma karþý niyazýmdasýn
ben dört duvar içinde hapis’hanem de sen özgürlüðün mektebi ders’hanen de
30/06/2010 17;45 eMÝNE Sosyal Medyada Paylaşın:
eMİNeYZAMAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.