Bir anýt yapmak için,týrmandýðým daðda sen. Çekicime ilk deðen,taþlarýn içindesin. Hiç kimsesiz ,sessizce oturup aðladýnmý? Dilime tuzu gelen,yaþlarýn içindesin. Uzaktan her kýmýltý, senden bir haber bana. Arkasý bana, dönük baþlarýn içindesin. Ýçimde çýnlar sesin,her yerdesin nerdesin. Gündüz,gece gördüðüm düþlerin içindesin. Rüyama baþkalarýda giriyor ,zaman zaman Son uyanýk, uyanýk gördüðüm düþlerin içindesin. Yaðmurda ,fýrtýnada ,þimþeklerde yine sen. Penceremi ilk döven,damlalar içindesin. Sýrdaþým karanlýk gecelerde, Uzaklardan göz kýrpan,yýldýzlar içindesin. Dinlediðim her seste,çizdiðim resimlerde sen. Okudugum kitabýn ,harfleri içindesin. Bilmiyorum,kiminlesin nerdesin. Þuracýkta çarpan kalbimin içindesin. 1972 Ankara Sosyal Medyada Paylaşın:
erdal eriçyel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.