Ne halis bir kul oldum, ne de Resule ümmet
Fazlaysam bu dünyada kurþuna dizin beni.
Ýnsanlýða hayrým yok, bende bütün melânet
Karanlýk deðirmende taþlarla ezin beni.
Kazdýklarý kuyuya akýttým hep kanýmý,
Yaranmadým kimseye hiçe saydým canýmý.
Nasýl veririm bilmem ben bu imtihanýmý
Haddelerden geçirin, imbikten süzün beni.
Þeytan, vesvese taþýr mazlum gecelerime
Ruhumdaki ihtilâl þahit hecelerime...
Baðrýmda sessiz infaz zemin nicelerime
Kollarýmdan baðlayýp epeyce üzün beni.
Huzuru bulamadým dünya denen þu handa
Med-cezir yaþýyorum, karanlýk bir limanda.
Zehirden peykan batar, yüreðime her anda
Ýster çekin çarmýha, isterse yüzün beni.
Býrak gideyim hayat! Her bir tadýndan býktým
Dertliler kervanýnda zaten zirveye çýktým.
Heybem isyanla dolu, kulluk tahtýmý yýktým
Garipler makberinde bir yana yazýn beni.
Âsûde yerle yeksan bu kar baþa yaðacak
Esir düþtüm kadere, ha boðdu ha boðacak.
Kara bahtýn üstüne güneþ nasýl doðacak
Ýþte ahval ortada anlayýn çözün beni...
Fatma Pýnarbaþý
29/06/2010
PEYKAN = Okun ucundaki sivri demir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.