Her yeni baþlangýç,
Eski bir bitiþin yükünü taþýr.
Gelecek düþler ise
Zor’la zaman’la savaþýr...
Geçici barýnaklar, yanýltýr umutlarý
Gözlerden gizler durur
O kara bulutlarý..
Ya sonra?
Bekâretini korumuþ yürekteki,
O en hassas noktalarýn,
Gözleri kamaþacak ýþýltýdan,
Aydýnlanacak öyle mi?
Her yaný kaplamýþ ütüsüz duygular,
Ve de her köþede buruþuk sevdalar,
Dikilirken
Kim kiminle yarýþacak?
Ölçü kaçmýþ zaten,
Kim neye göre kazanacak?
Korunmalý sit alaný gibi
Iþýk almamasý gerekli,
Bir ilaç gibi
Son umut, son þifa diye
Saklanabilmeli,
Yüreðin en bâkir köþeleri.
Elbet bir gün Tanrý koyacaktýr,
Oraya hak edenleri...
Ayný ucu görünmeyen tünel gibi,
Sabrýn bir gizemi var,
Yarenlik deðil ki sevda.
Yürek ister,risk ister
Ucunu görmek için,
Tünele girmek ister.
Pusu kurmuþ acýlar,
Hayatta daima var.
Ve de emek vermeden pinekleyen
Hazýr lopçular...
Bunlar önemli deðil,
Yeter ki karþýna,çýksýnlar
Sevdasýna sahip, ehil,
Cesur, güzel insanlar...
Necati Dikmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.