Aðýr aðýr gün batarken pencerenden
Acýlar damlayacak kurþuni,
Sevgi tanýmayan yüreðine
Damla damla, alev alev, o sesle.
Gün batarken pencerenden
Susacak anýlar inadýna.
Fotoðraflardaki ben kabusun olacak,
Geçmiþin özlemiyle baktýðýn her an.
Tüllenecek, anýlar gözlerinde
Hýçkýrýklarla o sesle uyanacaksýn.
Kabusun olmayý ben istemedim ki!
Sen yarattýn o “Drakula”yý; düþün!
Gün batarken pencerenden,
Bir ses fýþkýracak ruhunun derinliklerinden,
Telleri titreyecek ruhunun.
Ama sen, gururuna gem vuramadýn ya,
Teller seda vermeyecek umutlarýna.
Yine sen her aynaya baktýðýnda,
Aynalar göstermeyecek seni.
Yine o sesi duyacaksýn ansýzýn,
Ruhunu parçalayacak dalga dalga.
En güzel günün onsuz,
En sessiz anýn sessiz olmayacak.
Her aðustosta onu duyacaksýn,
Sessiz gecenin sessizliðini yýrtacak,
Her sessizlikte o sesi koklayacaksýn,
Göz yaþlarýnla örteceksin;
Ama yine de susturamayacaksýn.
Gün batarken pencerenden,
Rüzgarý, perdelerini okþayacak umutsuzluðun.
Vicdanýnda volkanlar kaynayacak,
Her yazýda o gizi,
Her baþlýkta o sesi duyacaksýn.
Gözlerinin beyazý silinecek sesin kýzýllýðýyla,
Sustukça seslenecek,
Seslendikçe titretecek seni!
Öyle bir an gelecek ki
Nefes alýþlarýndan bile ürkeceksin,
Bilincini yitireceksin damla damla.
Güneþin ufukla vuslata erdiði an
Ayýn ve yýldýzýn kýskanacaksýn aydýnlýðýný.
Iþýk denizinde yüzerken yýldýzlar,
Sen hep karanlýklarda yüzeceksin.
Yýldýzýn da seninle boðulacak
Bilinmeyen piþmanlýk girdabýnda.
Görmedin ya sen hoþ seni seveni
Seni de hoþ görmeyecek Tanrý,
Ne fani alemde ne ulvi nazargahýnda.
Hoþ sen bunu da bilemezsin ya!
Tanrý da seni kulundan bilmeyecek.
Bu dünyada tadacaksýn sen o sesle
Kabirlerin en dehþetli azabýný
Anbean!
Ýþte, iþte! Yine gökler yanýyor,
Þafak tülleniyor maviliklerde.
Güneþ son saklambacýný oynuyor seninle.
Þimdi yüreðinin derin tepelerinde
Bir nefes kadar yakýn o ses:
“Sevmiþtim seni hain
Öldürdün beni nefes nefes"
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.