Kendi ýssýzlýðýmda
Beþinci mevsime umut ekiyorum
Onüçüncü aydan söz aldým
Mavi kelebeklerle nikâhlanýyorum
Zaten Robenson’un hikâyelerini de ben çaldým
Þimdi;
Kendi göletimde beþ taþ oynuyorum
Üçü düþ-se, birini tutuyorum
Bir tavla bulsam kýraçalarla oynardým
Ýki kapý alýr, kýrýklarý mangal yapar
Mars’ý da satýn alýrdým
Gezegenlerle oynaþýr hepsini de dul býrakýrdým
.
.
.
Yýldýzlara saçtýðým yalnýzlýk kokusunu
Yaðmurlarla saðnak akýtýrdým
Yalnýzlýk akýp giderdi
Biraz muzurluk, biraz çocukluk der
Herkesin yanaðýndan da makas alýrdým
Birbirine kucak açan insanlar yaratýrdým
Kötü mü olurdu..?
Silahlý planlardan
Trafik canavarýndan
Aldatmacalardan
Duyarsýzlýklardan, aymazlýklardan
Dalkavukluklardan ben gibi sýkýlanlara
Kötü mü olurdu..?
Tüm dünya mutluluða gebe kalsa
Erken doðumlar olsa
Meselâ
Bu ilâný herkes okusa
Yarýn deðil, hemen þu dakikada
Bir mucize olsa
Çirkin kurbaða öpse hepimizi
Uyandýðýmýzda
Kýrlarda görsek kendimizi
Koþan çocuklarla elele
Yürüyor olsak sonsuzluða
Haydi kapatýn gözlerinizi!..
ayþe yayman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.