Her þeyi aldýlar be gülüm; farkýna bile varamadýk/göðün maviliðini ne zaman çaldýlar? ondan mý gökyüzü böylesine karanlýk? Yýldýzlar vardý/ateþböcekleri gibi -bir yanýp bir sönen- birer birer yitirdik/ne zaman avuçlarýmýzdan kayýp gittiler? ne çoktu aydýnlýðýmýz,karanlýðý yarýp geçen aydýnlýðý tutsak ettiler!
Her þeyi aldýlar be gülüm; kelebeklerin kanatlarýný kýrdýlar ilkin; çiçekleri yoldular veryansýn ettiler ortalýðý bir karmaþa/bir talan ki sorma gitsin güvercinleri de vurdular üstelik çocuklarýn gözleri vardý; masum ve deliþken Tanrým! Olacak þey mi? gözlere-çocuk gözlere kilit vurdular.
Bir þeyi unuttular be gülüm; tek bir þeyi Güneþe uzanan yediveren güllerini.
01.06.2010-Bursa
Serap Konuk
Sosyal Medyada Paylaşın:
serap konuk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.