Yaşamak

Yaþamak; kedi gibi, köpek gibi
Þehrin pis çöplüðünde
Çöpleri karýþtýrarak
Kokular içinde

Yaþamak; kendin gibi, insan gibi
Kara toprak üstünde
Çapa yaparak, orak sallayarak
Güneþin gölgesinde

“Hangini seçtin?”

Dedin, hayvan deðilim
Eþinmem çöplükte
Dedin, salak mýyým ben
Topraktan bana ne

Öyleyse
//Kuyruk altýnda keneydin
Kan emdin þiþtin
Usulca indin yere
Bir sürü encikledin
Saldýn encikleri çiftliklere
Bütün inekler senin
Saðdýn zenginledin//
Demek böyle…

Dedin
//Ben benim, tilkileþtim
Bir aklým var, bilmedin
Bire aldým, sattým üçe
Çabucak zenginleþtim

Elim doldu, cebim doldu, kasa doldu
Karný þiþen doðurdu

Doðanlar döküldü göle
Göl büyüdü büyüdükçe
Döndü derya denize
Çok oldu iþte…

Biraz verdim yardým edene
Birazý kol kanat gerene
Babamý bile dinlemedim
Zýrnýk vermedim fakire//
Yani böyle…


“Yaþamak, sarýlarak paraya
Namustan kopup, yanaþarak orospuya…”


***

Dedin
//Ýnsaným ben, deðiþmedim
Çulumu çýkarýp post giymedim
Anam insandý, emdim memesinden
Ak sütünü kirletmedim//

Dedin
//Aðaçtým sevgi ormanýnda
Çiçek oldum aþk çayýrýnda
Arýydým bal yapanda
Güvercinin barýþ çýðlýðýnda//

Bol veren düz ovalarda
Baþ eðmez mor daðlarda

Dedin
Çökmedim
Baþým öne eðmedim
Dedin
Diklenmedim
Esmedim deli yel gibi
Gürlemedim kara bulut gibi
Çocuklarý ürkütmedim
Ürkütmedim kimseyi…

Dedin
//Elif’im kýnalýydý, saçýný çekmedim
Asker oldu Memed’im, yol gözledim
Üzmedim hiç, üzüldüm
Yemedim de, açlýktan büzüldüm
Üzüldüm
Sütten kesildim
El kesmedim gene, baþ ezmedim
Cinlenmedim hiç, hiddetlenmedim
Hiç günaha girmedim//
Sen bunu seçtin…


“Yaþamak, sarýlarak insana
Dürüst olup, sapmayarak yan yola…”

*
Yaþamak, çürümüþ saman gibi
Pis pis kokarak
Yaþamak, renk renk çiçek gibi
Mis kokular saçarak

Yaþamak var
Can alarak, yürek yakarak
Yaþamak insan gibi
Cana can katýp, yaþatarak…

Tevfik Tekmen. 26/Haziran/2010 *Lüleburgaz*

Sosyal Medyada Paylaşın: