Yalnýzken... Üzerime siner nadasa kalmýþ toprak kokusu Ciddi ölüm barýndýrýr düþünceler zihnimde hissizken... Ölür, cenin pozisyonu alan tüm böcekler Titrer uzuvlarým Gövdemden uçup giderken yaþamýn izleri...
Bir gece rüyama girer yitirdiðim bir kadýn Tam konuþacakken çalar saatin sesiyle aydýnlanýr gözlerimin içi... Gece ilk anda terk edilecek bir kadýn gibi... Koynumda yýlan besler... Yaþlý þairler unutmaz yalnýzken romantizmin romatizma aðrýlarýný...
Yalnýzlýðýmýn kemikleri kýrýlýr... Çatlaklarýndan sýzar bir kan Ýliklerime karýþýr... Düðümlenir inceyle kalýn baðýrsak... Masaya yatýrýlmaz tüm iliþkiler... Birazda yataða atýlýr Kanserli aþklaþmalar...
Yalnýzken Ruhum tenezzül eder BAUDELAÝRE’in DEV KADIN’ýna Kum saatim yana yatarken... Yalnýzlýðýmýn zamaný geçmek bilmez... Yalnýzlýðýma oral bir vakumdur sigaramýn dumaný Dumanýna karýþýr yenilir kösnül bedenim... Sessizliðime bir kýz çocuðu doðar Gramaj hesabýyla hayatlarý söndüren yedi tepeli bir þehir uyanýr... Birbirine benzeyenler birbirlerinin kiralýk katili olur...
Ben yalnýzken Sen Keyfine hâkim ol, onu yataða at, soluksuz býrak...
22/05/010 17:26 Sosyal Medyada Paylaşın:
cemkaliman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.