Hani Yetimin Başı Okşanırdı Anne!
Yarýn bayram sabahý anne,
Ne kadar sevinçli arkadaþlarým.
Kimisi bayramlýklarýný gösterdi sevinçle,
Benim hiç bayramlýðým olmadý anne!
Hepsi de heyecandan, uyuyamamýþlar.
Ben de uyuyamadým anne!
Daha üç yaþýndaydým, tanýþtým yetimhaneyle.
Önceleri; amcamla, yengemde kaldým.
Fazla geldi þu küçücük kýzýn.
Ýstemedi yengem, yolladýlar yetimhaneye.
Hani yetimin baþý okþanýrdý anne?
Hangi el uzandý baþýmý okþamaya?
Hangi el uzandý gözyaþýmý silmeye?
Söyle anne! Hangi el uzandý,
Düþtüðüm yerden kaldýrmaya?
Ey azrail! Ne vardý bu kadar erken alacak babamý annemi.
Yok muydu onlardan baþka vakti geleni?
Annem! Çok yalnýzým þu dünyada,
Baþýma bir iþ gelse kimse yok ardýmda.
Bak yine aðlýyorum mezarýnda,
Ektiðim gülleri suluyorum gözyaþlarýmla,
Büyüdüm ama ben hala yetimim anne!
Sessiz Peri
09.06.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sessiz Peri (S.Yılmaz) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.