MED CEZİR

Zaman ne gösterir bilinmez ki Zeynebim
Coþmak var delicesine akan seller gibi
Ya da cümbüþü olmak rengarenk çiçeklerin
Heyecanla kanat çýrpar gelirim belki
sýcak iklimlere göç eden kuþlar gibi.
Seni içerim, seni solur, seni yaþarým
Ayný bedende can oluruz bir ömür belki.
Ya da rüyalarýmýn karabasaný
Hayallerimi bir kýlýçla ortadan ikiye ayýran
Umutlarýmýn acýmasýz kara korsaný
Kavuþamamak var, ellerini tutamamak
Bir daha geri dönmemesine gitmek var.
Bin bir umutlarla yere düþen tohum gibi
Yeþermemek var çürüyüp yok olmak
Susuz güneþe hasret toprak altýnda.

Zaman ne gösterir bilinmez ki Zeynebim
Bakarsýn bir rüya olmaktan çýkýverir
Hayallerimi süsleyen gül yüzün
Kim bilir gözlerinin kahvesine takýlýp
Belki bir ömür naðmesini dinlerim
Dizlerinde uykuya dalarken güzel sesinin.
Bir akþam serinliðinde kenetlenmiþ
Taptaze sýcaklýðý avuçlarýmda ellerinin
Yorgun düþürürüz belki, yürümekten yollarý.
Ya da en kötüsü senin için kurduðum hayaller
Birer yýldýz olup göz kýrpar bana
Eriþilmesi güç, korkunç mesafelerden.
Allah’ým gittikçe beni içine çeken bir anafor
Çektikçe ölesiye boðazýmý sýkan bir el
Ruhumda bir ikilem duygularýmda kaos
Meydan savaþlarý oluyor zavallý yüreðimde
Hep en güzelini düþlemek var belki de
Yeþermeli diyorum umutlarým bahar tazeliðinde
Ama durmadan içimi kemiren sinsi bir þüphe
Gözü kör sevda düþmaný þeytan
Her gün kabuslar yaþatan ölümcül vesvese.

Zaman ne gösterir bilinmez ki Zeynebim
Bu sevdayý daha ne kadar zapt eder ki yüreðimiz
Belki yýkýlýverir tüm engeller bir gecede
Bakarsýn bahara hasret kuþlar gibi
Coþkuyla kanat açýp uçar gelirim
Ya da yok olur, susar, kaybolurum
Bir daha ne nefesim duyulur ne de sesim.
Ama yine de soracak olursan yüreðime
Sanki her þey avuçlarýmýn içinde
Bir þýklatsam parmaklarýmý
Aladdin’in cini gibi her þey emrime amade
Kuruluverecek yeni baþtan bir sahne
Ýki kiþilik oyun bu, yer yok bir üçüncüsüne
Belki bir ömür boyu devam edecek...
Ancak son nefeste kapanacak bu perde.

Sosyal Medyada Paylaşın: