Gene yalnýzlýðýmýn kucaðýndayým, Ne maziyi, ne de geleceði düþünecek durumdayým. Binbir türlü yarým kalmýþ arzularýn hüsranýndayým. Bu böyle gelmiþ, böyle gitmez bunun da farkýndayým.
Geçmiþimdeki hüsranlar, isyanlar, travmalar, Hepsi sanki üstüme geliyor þu sýralar. Hem diyorum geçmiþi düþünemeyecek durumdayým. Ama beni býrakmýyorlar ki, ne yapmalýyým?
Maküs talihimi deðiþtirmek elimde mi? Yoksa gene bana kalan siyah geceler mi? Gökyüzü yýldýzlarla coþmuþken bu gece. Benim ise gözyaþlarýmdan döküllüyor "tek hece."
Soruyorum gene kendi kendime, Neden hayatým oluyor iþkence? Oysa çok mutlu olmalýydým ben bu gece. Olmuþum kaderimin elinde bir eðlence.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Aslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.