Ben,hep seni çiziyorum. Boþ bulduðum her sayfaya.. Renklerle süslüyorum adýný ve bir de yaldýzlý kaðýtlarla.. Çizgilere taþýyorum seni.. Mýsralarda yaþýyorum seni.. Kýsa çizgilerle sevmeye baþlayýp Prizma misali dolandým ben sana.. Bütün çizgiler aþkta kesiþiyor iþte.. Hiçbir çizgi bu denli sahici deðil.. Bizi baðlayan çizgiden öte.. Diðerlerinin hepsi aþký öldürmekte. Ama birgün bir çizgi çýkýyor karþýmýza Siyah,kalýn,uzun ve soðuk.. Bütün çizgileri yutuyor bir anda Kayboluyoruz siyahýnda.. Kayboluyoruz soðuðunda.. Fýrtýna misali esiyor,deðer vermiyor aþka.. Deðer vermiyor hayata.. Ettirmiyor sevdiklerine bile veda.. Var olan bütün çizgileri siliyor Sonsuzluða kanat açtýrýyor insana...
Sosyal Medyada Paylaşın:
canankarakız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.