B E D E L

Bedel oldum, bir kalemin ucuna;
Bir kendimi, bir kâðýdý ezerim!
Sürer sürter, kýlaðýnýn tacýna;
Dil üstünde, aþk yeliyle tozarým.

Görev zorlu; imlâ hassas, duyarlý
Noktalama, iþarete ayarlý
Anlam desen, düþünceye eyerli!
Bu minvâlde, sözcükleri dizerim.

Iþýktaki pervanenin þevkiyle
Baþaklarýn rüzgârdaki zevkiyle
Adaletin hak gözeten þavkýyla;
Mýsralarda aydýnlýða yüzerim.

Gökyüzünün kanadýna kurulup
Fýrtýnada yaðmur ile durulup
Yeryüzünde karýncayla yorulup;
Lâf-ý derya, seyrüsefer gezerim.

Görülsem de bu meydanda bir alýk!
Beklemedim, uðraþýma karþýlýk.
Kalem maðrur; ne bir nefes, ne salýk!
Vicdânýmda, harf rotamý çizerim.

Caný verdim, dedi; “Yetmez baçýma!”
Yerli yersiz, kar çökertti saçýma
Suyun içmem, inan gitmez gücüme.
Söz, kârýmdýr; Erdemoðlu yazarým.

Salih ERDEM
09.06.2006 18:14
15.04.2007 14:23 / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: