Ey aðaç! Küçücüktün. Þimdi büyüdün. Beþ katlý apartmanla yarýþa girdin… Sen kazandýn!
Þimdi ben; Beþinci katýn balkonunda, sana bakarken Sen büyüdün. Ne için ha, Ne için!
Betonlarýn arasýnda, Her þeye inat! Yeþilini göstermek için mi? Her þeye inat!
Ey aðaç! Küçücüktün. Kaç kere budadýk seni? Hatta bir keresinde, Köklerinden kestik kollarýný… Sen her þeye inat büyüdün… Al sana yeþil der gibi, Gözlerimize sokar gibi, Dimdik haykýrýyorsun…
Ey aðaç! Seni büyüten kim? Sana bakan kim? Yaz geldi, kýþ geldi… Biz kâh yandýk, kavrulduk! Kâh üþüdük, donduk! Sen kavrulmadýn mý? Sen donmadýn mý? Kim baktý sana? Kim büyüttü seni?
Ey aðaç! Güzel aðaç, Evime komþu olan aðaç! Gece ay ýþýðýnda, Bana gölge olan aðaç!
Seni bana yakýn kýlan nedir? Beni sana yakýn kýlan? Köklerinden dallarýna, Her þeye inat var olan, Ey aðaç!
Ýzmir 21.06.2005 NOT: Üç gün önce,dibinden budadýlar seni... Bu acýyla ne kadar yaþarsýn,yaþarým bilemem? Ama hayat herkes için bir gün mutlaka bitecek... 24.06.2010 Yani ben sana bu þiiri yazdýktan tam beþ yýl sonra!
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET DEMİRKAPI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.