ellerimi çektim hükmü kestim ferman gözlerimdi kör oldum...
aðlayan yanlarýmý körelttim gözyaþým umman oldu yüreðime aktý gölüm gönlün oldu gönlün kara sulara döndü
bugün günlerden zindan bugün güneþ doðmamýþ gün bitmiþ toprak kokuyor bahtiyarlýðým... yarýnlarým zamansýzlýðýn pençesinde asýlý, bir aslanýn gölgesi gibi korkutuyor yaðmurlar, þimþekler büyütüyor içerilerinde gökler gürüldüyor daimi bedenimde... korkuyorum... ya geçmezse.
sönsün son ýþýklarda gözlerimde ne sen ne ben ne kavgalar nede yarým býraktýðýn gölgem kalsýn toprak koksun yarýnlar gölgem gam dolsun gözlerinde kirpiðim deðsin son defa gözyaþýma son olsun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
agut41 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.