MENDİL KÖŞESİNE YAZILAN ŞİİR

Bu þiirimi, son günlerde kalleþçe vurulan ve þehit düþen
Mehmetçiklerimiz adýna sunuyor, hepsine Allah’tan rahmet diliyor ve
Kardelenler solmasýn diyorum. Tabi 17 yaþýnda ömrünün
baharýnda þehit olan BUSE’ yi de unutmadan…

Kim bilir
Ne çabayla
Ektik o fidanlarý
Yaz demedik, kýþ demektik
Çalýþtýk, çabaladýk günlerce
Sevecen çapalamýþtýk, su vermiþtik
Ýlaç verdik, gübreledik, eledik
Ne saat, ne zaman bilemedik
Baðrýmýza bastýk, yavrum diye beledik
Ümitlendik, Ulu Tanrý’ya dua ettik
Umutlar baðladýk, adaklar adadýk

***
Ne acý günler yaþadýk, onu bugüne getirdik
Ne düþler kurduk, ne hayaller yaþadýk
Bin bir fýrtýnalara göðüs erdik
Kimi zaman güldük, kimi zaman aðladýk

***



Yavrum diye
Baðrýmýza bastýk
Yemeden
Yedirdik
Ýçmeden
Ýçirdik
Giymeden
Giydirdik

***


Zamaný geldi, gururla askere gönderdik,
Ellerine kýnalar yaktýk
Davullu, zurnalý halaylar çektik
Balkonlarýmýza bayraklar astýk
Mutlu olduk, gururlandýk, alkýþla (n) dýk
Vatanýmýza, milletimize hayýrlý bir evlat
Olsun diye Þemdinli’ye, Gabar Daðlarý’nda
Nöbet tutsun diye “ haydi güle güle “ dedik
Zýlgýt çalarak, Horon teperek sevindik
Zeybekçe ailecek oynadýk

***

Ne yazýk ki
Vatan topraðýnda
Nöbetleri sýrasýnda
Evlatlarýmýzý, kýnalý Hasanlarýmýzý
Yobazca, hunharca, insafsýzca
Kalleþçe pusu kurup vurdular
Kollarýný baðladýlar kurþunladýlar
Dallarýný kýrdýlar, ocaðýmýzdan kopardýlar, aldýlar
Evimizi, barkýmýzý, yuvamýzý yýktýlar, yaktýlar
Bomba atýp yaktýlar, kör olasý yobazlar, caniler
Analar, babalar aðladýlar,“lanet olsun” dediler
Kardeþi kardeþe düþman ettiler
Kýçý kýrýk, ýrzý bozuk utanmazlar, arlanmadýlar
***


Hani özgürlük vardý
Hani demokrasi vardý
Sözde barýþ vardý
Hani eþitlik vardý
Salt ortalarda yalan kaldý
Geride gözü yaþlý analar, babalar
Dul kalan gelinler, öksüz yavrular kaldý

***


Bir günde 12 þehit verdik
Acýmýzý ulusça sarmaladýk, aðladýk
Baðrýmýza koca koca taþ baðladýk
Bu acýyý, bu öyküyü bir mendilin köþesine
Bir aný, bir niþan, bir andaç diye yazdýk
Höyküre höyküre aðladýk þehitler adýna
Vatan topraðýna mezarýný biz kazdýk
Yazýklar olsun
Verdiðimiz emeklere
Adam dediðimiz böylesine
Onursuz, utanmaz hain erkeklere

***

Hani kitaplarýnýzda
Öykülerinizde,
Romanlarýnýzda
Ve hatta samimiyetten
Uzak þiirlerinizde
Sözde özgürlük vardý
Özde yaþamak vardý
Ortalýk kanlý pusu
Elimizde ne kaldý

***

Þehitlerimiz adýna
Þarkýlar söylensin
Türküler dile gelsin beste beste
“Alma mazlumun ahýný bir gün
Çýkar aheste aheste “
Gözü yaþlý, kalbi kýrýk
Bilmiyorum nerdeyim
Þimdilik bir baþka seferdeyim
Sözün bittiði yerdeyim
***


Vataným uðruna, bayrak aþkýna
Gezden, gözden ve arpacýktan
Vallahi korkmadan vurabilirim
Gönüllü olarak Gabar Daðlarý’nda
Elde silah nöbet tutabilirim
Haksýzlýða karþý dik durabilirim…



Abdülkadir GÜLER

24 Haziran 2010.











Sosyal Medyada Paylaşın: