Ruhum ah u zar eder, kalbim sessizce dinler!

Yar…
Dinmiyor
Yýllarýn hicraný
Sinemi kuþatan firkat sancýlar,
Yalnýzlýðýmýn sessiz çýðlýklarý
Umut beslediðim þafaklarý,
Nazar ettiðim sabýr lahzalarý,
Kanaat dileyen acýlarý
Hangi eþikte nefeslenmeliyim
Ve kapanan o kapýlarýn
Yeniden açýlmasýný beklemeliyim


Yüreðim
Sessizce aðlýyor
Hazanlaþan soluklarým
Takatsizce kanatlarýný çýrpýyor
Gözler umutla yakarýyor,
Fersizliði þevkine geçit vermiyor,
Boyun büktürüyor
Ruhum suskun, kalbim kýrgýn,
Onca kalabalýklar için de
Yalnýzlýðým içimi sýzlatýyor


Neden
Bu halin içindeyim
Sanki ummalar özlemindeyim,
Sahralarýn nazarýnda ne kadar biçareyim
Ellerimi açýyorum, kalbimi yokluyorum,
Zihnimi vermeye çalýþýyorum, aðlýyorum
Sanki yolunu kaybetmiþ bir nefesim, haþyetin
Eþiklerinde büyümüþüm, dayanamýyorum


Heveslerim
Hayli yorgun, argýn
Umut beslediðim lahzalar sanki
En büyük korkum, zemheriyi anýyorum
Nereye baksam, kalabalýklarýn meramýný
Hakkýyla anlasam ve bizarlýk yaþamasam
Hüzün halinden ümitle çýksam, hicranýn
Vahasýndan sürurla nurlu aydýnlýðýma ulaþsam


Her nefesin
Bir derdi var, peki, sahipsiz olan
Hangi nefes felahý arzular,
Yeis içinde bulunmak ar mýdýr yar
Hasretin ruhuma bahþettiði
Bir asudelik var, içinden
Çýkýlmayan zamanýn þadý ne har
Nar, korkutmuyor,
Biçare olmak yýldýrmýyor, gönül
Maþukuna umut besliyor, yakarýyor


Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: