YÜZ GRAM PEYNİRDİ YOKSUL DÜŞLERİ

kalabalýk sofralarda yüz gram peynir kadardý
çocukluðunun yoksul düþü,
hileli terazilerde
þekerlerini çalardý amcalar.
Topu çalýnýr, aðlardý öksüzlüðüne


Ermeni komþu,ince tülün ardýndan bakar sokaða.
Gözlerinin kalabalýðýnda ölüm gibi, yalnýzlýk kokusu...
Kýþ yatalak bir hasta gibi, inlerken þehrin varoþlarýnda
cüzzamlý ayazlar dolanýr karla seviþen gecenin beline..


çocukluðunun yýrtýk düþlerini yamar çoraplarýna,
lastik ayakkablarýndan mahcup gözleri düþer çamurlu yollara
kilimin deseninde, soyar komþunun yeni perdesini camlardan
duraksýz öksüz düþler gelir gider aklýndan
gider de kimse bilmez
öksüzlüðüne düþlerini emzirdiðini
içinde fukara hýrsýzlýðý titretir yüreðini
küçücük aklý saplanýverir geceye...



fahiþe gölgeler iner
mum ýþýðýnda soyunan sokaklara
bakir bedeninden bir damla kan bulaþýr geceye..
körpe teni yaðmalanýr kurtlar sofrasýnda
bir kadýn daha düþer kaldýrýmlarýn göz pýnarýna


korkardý zeytin tanesinde ki kurtlardan
çocukluðunun saflýðýný kemiren
tahta kurduydu
fabrika sirenlerinde mesailer
hiç sevmedi lastik ayakkabýlarý
ve varoþun çamur yollarýný


büyüdükçe, çorabýnýn yamasýndan söküldü yamalý hayatý
kör kuyulara düþtü
en mahrem duygularý
oysa yüz gram.peynir kadardý
hapishane ranzalarýnda
her gece býçaklanan uykularý...


Ayþegül Gökdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: