GÜL BAĞINA VARDIM
GÜL BAÐINA VARDIM
gül baðýna vardým gonca gül dermeye
halden anlamýyan vefasýzlara çattým
gonca gülüm önüne canýmý sermeye
gönül dilini yazamýyan kalemimi attým
bu derdimin dermanýn tabiblerde bilmedi
dermaným o vefasýz yarim de gelmedi
gencecik þu deli gönül muradýna ermedi
kýnalý ellerin vermeyen yar! resmini yaktým
sen gelmeyince güllere sardý merakým
sana benziyor týpký dikeninde arttý acým
halbuki öylesine masum ki dalýnda baktým
bencilleyin solnasýn diye koparmayý býraktým
þimdi ben ne edem nerelere gidem bilemedim
deli poyraz çaldý ümitlerimi ondan huzurun gelemedim
her nedense sensiz olmayýda hiç denemedim
kendi bendimde aþýlmaz yüce daðlarý yarattým
o yüce daðlarý aþmaya dermaným mý var
yar sana diyecek baþka fermaným mý var
ince hastalýk dediler adýný tabib olaným mý var
baþýma dertler padiþahýnýn tacýný taktým
bülbül olmak ne kadar zormuþ gonca güllere
þakýdýkça þakýyorum namým yazýldý bile gazellere
gonca gülüm ben sana aþýðým Ferhat Þirinine
onu için seva deryasýna delicesine battým
gel vefasýz dermanýmda sensin fermanýmda
gonca gülümde sensin lokman hekimimde
hasretin býçaðý dayadý ta ki þah damarýmda
seni görürüm belki diyerek dönülmez rüyalara yattým
BÝLAL TEKÝN(SIRLISES)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.