Babam....

Ben doðduðumda
muhtardý babam benim
bir ýstampa bir mühür
bastýmý kagýda bir imza
kara lastik alýrdý fakir
okula gidecekler dizilirdi
her eylül baþýnda
kapýya sýra sýra telaþla
o uyurda öðlene dek
küçük muhtar iþ baþýnda
yani ben alýrdým evraký
salonda tahta masanýn baþýnda
basar mührü birde imza
hadi güle güle ahmet amca
ayþe teyze fatma abla
kimi para verir kimi sagol der
koþar adým iþine giderdi
uyandýmý muhtar baba
bir traþ ve simon saçlar
sabitlenirdi limonla
bahçe kapýsýndan çýktýkmý
ikiyüz metre yolu ancak
yürürdük iki saatte
en güzeli parkýn kapýsýndaki
bekleyenlerele sohbet olurdu
onlar konuþurken kaç dondurma
yalanýp yutulurdu birde limon
buz gibi ,elinden kurtuldummu
doðru eve devama gerek yoktu yola
misket oynamaya bekleyen çocuklarla
yine biterdi gün toz toprakla içi içe
akþam gözükünce elinde fileyle
muhtar babam en az üç beþ kiþiyle
kapardým elinden fileyi doðru eve
o ancak bir saatte kurtulurdu adamlardan
soðuyan çorbanýn baþýnda
kudururdu sinirden anam
o muhtar olarak yaþadý ve göçtü
ebedi hayata insanlarla uðraþa uðraþa
ben muhtar olmadým nedendir bilmem
belki babamdan gördüðünden
hele fötrünü taktýmý kafasýna
sallana sallana yürüyüþü aklýmda
babamdý benim canýmdý muhtardý
yýllarca paylaþtým onu insanlarla
babam bana kaldý ancak öldükten sonra......

Sosyal Medyada Paylaşın: