Ağla, yeter ki ağla, kalbi inşirahı anla!

Bir rüya gibiydi geçen ve fanilik namýna göçen anýlar ve hüzünlü yýllar
Nereye baksam, gönlümün burukluðun halsizliðine býraksam
Ve günlerce aðlasam
Gönlümün hicraný dinmek bilmiyor
Hasretin baðrýnda sinem inliyor, geceler kalbime bilseniz neler söylüyor




Ne kadar kendime söz versem
Ýradem için aklýma müracaat etsem ve azimet için gönlümü sabra hasretsem
Suskun yüreðim sesleniyor, rüyalar bin hüzünle halimde filizleniyor
Ne akýl kar ediyor, ne gönlüm hakikatten vazgeçiyor, aþk için çileler serdediliyor
Durup düþünmek, iradeden vazgeçip gönülde süzülmek hasreti esin veriyor




Nar, ruhun yetisinden idrakime nazar ediyor, umudun fizlilendiðini söylüyor
Vefa, insanýn hassiyetinde aklanmaksa, sadakat vecdini gönlüme giriyor
Alnýmý koyduðum seccadeler masumluðuma delalat ediyor
Niyetin asliyesinde bir ülfet yoksa, bilmem ki meþk nasýl nefsime kefalet ediyor
Ölümde dirilþin senfonisini ruhuma ilhamýn hazzýyla dinletiyor




Ne söylense, aþk için ömür hasredilse, hakikatin rahlesinde sevda vuslat ise rastgele
Çalma gönlümde ki hülyalarý
Kandýrma nefsin için samimiyetimden gelen þevki itibarý ve süruru sevdayý
Ne kadar kandýrsan, lafazanlýk yaparak gönlün edebinden arileþip çulsuz kalsan
Malayanalik yaparak nüfusunu artýrsan, maslahatý gaye sanýp yýllarca oyalasan




Ne çýkacak, yeret ki aldanan ben olayým
Nefsimin nizamsýz halinde kimseyi kandýrmadan nefesimi tamamlayým
Halin hicranýnda vicdanýma sorayým
Ýnsanlýk için bir kadre dahi olsa yanýlmýþ olmayayým, aþkýn esiniyle yaþayayým
Derdin dermanýný hakka iltica etmekte bulayým, ruhumun sesiyle avunayým






Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: