ŞEHİDİM DİYORKİ...
Ey,mavi göklerin beyaz ve kýzýl süsü, Kýzkardeþimin gelinliði,þehidimin son örtüsü! Iþýk ýþýk, dalga dalga bayraðým, Senin destanýný okudum, senin destanýný yazacaðým Sana benim gözümle bakmayanýn mezarýný kazacaðým Seni selamlamadan uçan kuþun yuvasýný bozacaðým Dalgalandýðýn yerde ne korku, ne keder Gölgende bana da, bana da yer ver ! Sabah olmasýn, günler doðmasýn ne çýkar Yurda ay yýldýYurda ay yýldýzýn ýþýðý yeter Savaþ bizi karlý daðlara götürdüðü gün Kýzýllýðýnda ýsýndýk, Daðlardan çöllere düþürdüðü gün Gölgene sýðýndýk Ey, þimdi süzgün, rüzgarlarda dalgalan Barýþýn güvercini, savaþýn kartalý Yüksek yerlerde açan çiçeðim Senin altýnda doðdum, Senin dibinde öleceðim Tarihim, þerefim, þiirim, her þeyim: Yer yüzünde yer beðen ! Nereye dikilmek istersen, Söyle, seni oraya dikeyim
Uðruna ölmekse eðer seni yaþatmak, bin defa ölürüm de adýna leke sürdürmem Gururdur, namustur bayrak ve sancak, Aksa da kaným korkma haini güldürmem!Denildimi bir yerin adýna Türk beldesi, gözüm al bayrak arar kulaðým ezan sesiSen Mustafa Kemal’sin! Alýn terim, göznurum! Sen ölümsüz en yüce Türk! Sevincim, kuvancým, onurum… Sen yeni Türkiye’nin ilk mimarý Ilk harcý karan Çatýyý ilk atansýn Sen ilk öðretmen Baþ kumandan Ulu önder Þavký yarýnlara vuransýn Çarpan yürek, akan kansýn Sana nasýl sesleneyim? Sen baþtan baþa Vatansýn…
Sahipsiz vatanýn batmasý haktýr,sen sahip çýkarsan bu vatan batmayacaktýr!Bu ülkenin sahipleri yalnýzca bu ülkeyi karsýlýksýz sevebilenlerdir
ARÝF NÝHAT ASYALI
ÞEHÝDÝM DÝYORKÝ...
eger birgün,hak nasip olurda,
ölürsem gül yüzlü anam.
arkamdan aðlama,aðýtlar yakma...
aðlama,aðlamaki..
topraðýmýn koynunda rakat uyuyam.
memeleketim ay-yýldýzlý,hilal kaþlý bir gelin,
vatan benim mahremiyetim....
elbisemi,üzerimden çýkarmayýn anam,
O benim kefenim.
beremi baþýmdan almayýn,
O benim þaným,þerefim...
memleketim nazlý gelin,
vatan benim mahremiyetim..
botlarýmýda ayaðýmdan almayýn anam.
o daha çok yol gidecek,
sýrat köprüsünü geçeçek.
silahýmý yanýmdan almayýn,
mezar taþýmý belirleyecek.
memleketim ay-yýldýzlý,hilal kaþlý bir gelin,
vatan benim mahremiyetim...
göðsümdeki kurþunu çýkarmayýn anam,
O benim madalyam.
peygamberimin kucaðýdýr yerim.
alnýma niþanýný koyacak,
melekler hüzünlenip aðlayacak..
memeleketim,nazlý gelin,
vatan benim mahremiyetim....
göz koymuþ topraðýma gafil,
akýllara zarar..
çatma kurban olayým kaþýný,
hilal kaþlý ay-yýldýzlý yar..
uðruna can verecek,
daha nice yiðitler var.
bu fýrtýna dinecek,
bu hýyanet bitecek..
memleketim nazlý gelin,
namusum,þerefim,haysiyetim.
yalnýz bahardamý çiçekler açar,
kanýyla topraðý sulayan çiçekler var,
onlar hiç solmaz,
onlar hiç bozulmaz,
onlar tanrý katýnda mukaddes...
memeleketim,ay-yýldýzlý hilal kaþlý bir gelin,
vatan benim mahremiyetim....
ferhan erdoðan
20.06.2010
bu vatanda evladýný kýnalayýp askere gönderen analar var. bu olduðu müddetçe
hiçbir hain, ýrz düþmaný gafil, muradýna eremeyecektir.
Ýstiklâl Marþý
Korkma, sönmez bu þafaklarda yüzen al sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yýldýzýdýr parlayacak!
O benimdir, o benim milletimindir ancak!
Çatma, kurban olayým, çehreni ey nazlý hilal!
Kahraman ýrkýma bir gül... ne bu þiddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarýmýz sonra helal.
Hakkýdýr, Hakk’a tapan milletimin istiklal.
Ben ezelden beridir hür yaþadým, hür yaþarým;
Hangi çýlgýn bana zincir vuracakmýþ? Þaþarým!
Kükremiþ sel gibiyim, bendimi çiðner, aþarým.
Yýrtarým daðlarý, enginlere sýðmam, taþarým.
Garbýn âfâkýný sarmýþsa çelik zýrhlý duvar.
Benim iman dolu göðsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasýl böyle bir imâný boðar,
’Medeniyyet!’ dediðin tek diþi kalmýþ canavar?
Arkadaþ, yurduma alçaklarý uðratma sakýn;
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsýzca akýn.
Doðacaktýr sana va’dettiði günler Hakk’ýn,
Kim bilir, belki yarýn, belki yarýndan da yakýn.
Bastýðýn yerleri ’toprak’ diyerek geçme, taný!
Düþün altýndaki binlerce kefensiz yataný.
Sen þehid oðlusun, incitme, yazýktýr, ataný.
Verme, dünyâlarý alsan da bu cennet vataný.
Kim bu cennet vatanýn uðruna olmaz ki feda?
Þühedâ fýþkýracak topraðý sýksan, þühedâ!
Câný, cânâný, bütün varýmý alsýn da Hudâ,
Etmesin tek vatanýmdan beni dünyâda cüdâ.
Rûhumun senden Ýlahî, þudur ancak emeli:
Deðmesin ma’ bedimin göðsüne nâ-mahrem eli!
Bu ezanlar-ki þehâdetleri dinin temeli-
Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.
O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taþým.
Her cerîhamdan, Ýlâhî, boþanýp kanlý yaþým;
Fýþkýrýr rûh-ý mücerred gibi yerden na’þým;
O zaman yükselerek arþa deðer belki baþým!
Dalgalan sen de þafaklar gibi ey þanlý hilâl!
Olsun artýk dökülen kanlarýmýn hepsi helâl.
Ebediyyen sana yok, ýrkýma yok izmihlâl;
Hakkýdýr, hür yaþamýþ, bayraðýmýn hürriyet,
Hakkýdýr, Hakk’a tapan milletimin istiklâl!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.