YAŞARKEN ÖLDÜRDÜN
Sensiz bir gün daha doldu,
Geçti gidiyor,her gün gibi,bu günde,
Ne yürdüðüm o yollarda varsýn,
Nede o sahilde,nede bizim bankýmýzda,
Beraber nefes aldýðýmýz,her yerde seni arýyorum,
Sensizlik nede zor be gülüm...
Yetmezmi bu kadar ayrýlýk,
Hani verilen o sözler, edilen yeminler,
Bizi kimse ayýramaz diye haykýrdýðýn anlar,
Aklýma geliyor,ölmek gibi bir þey bu,
Bir ses, bir nefes ver artýk,
Bitsin bu ayrýlýk,bitsin be pamuðum...(AKALAM)
Yeter çekilen acýlar bu ayrýlýktan,
Unutmak kolaymý,kolaysa unutmak sen unut o zaman,
Adýný her andýðýmda,elim ayaðým dolanýyor,
Dilim tutuluyor içim kan aðlýyor,
Sensiz yaþamaktansa, ölmek bu demek,
Derlerya yaþarkan ölmek,bu olsa gerek,
Ýþte bak yýllar oldu,geçen bu zaman,
Eserin bak yaþarken ölmüþ bir insan...
Yetmezmi bu ayrýlýk, yetmezmi esmerim...
Yaþarken öldürdün be bal gözlü meleðim....
Musa çaðlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.