Uzak ara öndeydi yaþam ondan. Bir müddet yakalamaya çalýþtý, olmadý. Ne yaþam yavaþladý, ne o hýzlanabildi. Uzanýp tutabildiði zamanlar olsa da, saklayamadý avuçlarýnda. Oysa böyle baþlamamýþtý hiçbir þey. Kaçan da yoktu, kovalayan da. Peki neden þimdi önde idi?
Gitti, nerde ne kadar fotoðraf varsa çýkardý, döktü hepsini odanýn ortasýna. Bakmadý hiçbirisine, geri de koymadý. Attý kendini sokaklara, býraktý yaðmurun altýna. Birikintilerin baþýnda durdu zaman zaman. Bazen kendini gördü, bazen kocaman binalarýn yansýmasýný. Nedensiz bir biçimde ayaðýný soktu birikintilerin içine ve daðýttý yansýmalarý. Yürüdü, sigara yakmaya çalýþtý, olmadý. Aklýna bir þey gelmiþ gibi geri döndü ve dikildi birikintinin baþýna. Yansýmanýn tekrar oluþmasýný istiyordu, sanki bir þeyi kaybetmiþ bulmak ister gibiydi. Küçük dalgalar ve yaðan yaðmur izin vermedi, birikintide biraz önce gördüklerini görmesine.
Yaðmur hýzlandý, yaðmuru suçladý.Neden sonra kendisini de…
Sosyal Medyada Paylaşın:
sevdalımhayat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.