Bir hüzzam şarkı misali içim ağlıyor!

Artýk mevsim her zaman sonbahar olacak sine-i þevkim kalmayacak
Ne kadar hicran varsa kalbimi esaretiyle daðlayýp, hýçkýrýðýn kollarýna býrakacak
Gönlüm yanacak, dil susacak, bilmem ki aþk ne vakit muhtaçlýðýmý anlayacak
Bahtým için sürurla esini yüreðimin yalnýzlýðýna koyup sevdayý yaþatacak


Ne yüreðimin burukluðuna gamsýzým, ne hazzýn nidasýnda uyur sayýklarým
Lehçenin þehre demediði mananýn edebine vurgunum, ruhumun serencamýnda yorgunum
Ne kadar çile varsa meftun olmak için halime sorun, muhabbet olmazsa kullukta sorun
Vecdin pýnarýnda þahikalar dile geliyor, aþk sedasýný gönüller için hasrediyor haz onun


Sorma artýk hazanýn gönlüme ülfetle sunduðu bizarlýðýn çaresiz çýrpýnýþlarýný
Kuruyan yapraðýn zikrinde þimþek çaktýran hicranýný, bir hesabýn tutulduðu aný
Ne kadar mahzunluk varsa, yüreðimde filizlenen hüzünlü aðýtýn ibretli nutuklarýný
Boyun büktüren burukluðu, umutlarým için vaktin ilzam olmayan sonucu ve arý


Boþ ver diyemiyorum, kalbimden sancýlarý ayýklayýp felaha eremiyorum
Yeter Allah’ým çektiðim çileler diyecek kadar, gönlümü aczin pervazlarýna býrakmýyorum
Sabýr diliyorum, kanaatin raksýnda umutla bekliyorum, bahtým için hamt ediyorum
Bir heves olsa, nefsim için zevk kapýmý çalsa, gönül kapýmý açmam, asla sürurla bakmam


Sine-i melalimi zerk etmek için hanifliðin rahlesinden inþirah için aþka muhtacým
Dil ne kadar lal olsa da, gönül sesinin perdesinde sazendeyim, mýzrabýn sancýsýnda arým
Ruhumun duyulmayan hicraný, idrakim için ne varsa vicdani kul olmak için sevdalýyým
Gözler görmese de, kulaklar iþitmese de, nefes þahitlik etmese de, gönlümü aþka adarým


Azat olan kuþ gibi sinemi yakan hüznün busesini nasýl þehre derim aklýma sorarým
Anlaþýlmaya muhtaç ne kadar gönül varsa, yanan gün misali gecenin sesinden anlarým
suskun sokaklarýn eleminden mahzunluðun gönül acýsýný okur, vicdanýma koyarým
Sahnelenen ömür perdesinden, kul olmanýn reçetesini aþka sorup, kalbi edebiyle korurum


Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: