bir okuldun sen, son dersine hiç girmediðim.. okulu kýrmanýn formülleri ezberimdeydi.. dursam biraz daha öðretecektin belki gerçekleri.. sýnýfta kalan tembel bir öðrenci deðildim oysa..
eve haber yollamýþsýn þikayetler ardý ardýna.. ben iþi piþkinliðe vururken sen çýrpýnýyordun hocam.. ben kendimi inandýrdýkça hiçliðe sen deðerime el uzatýyordun.. içimdeki ateþle oynamaya cesaret edemedim.. citten atladým..
hoyrattým, kesin ve yalansýzdý gerçeklerim seni öðretmekten men ederken düþünemedim.. kemdince, erkekçe idi en bildiklerim kendime odaklý dünyam da sana birikiyormuþum hocam..
günlerden bir gün sensiz uyandýðýmda anladým ki sen çýrpýnýþlarýnýn karþýlýðýný almýþsýn hem ziyadesiyle ben ise yerimde saymýþ, senin kaybettirdiklerinle haþýr neþir hayat tokadý atmýþ beni yemiþti..bir akþam ziyafetiyle.. özür dilerim hocam...
Sosyal Medyada Paylaşın:
özün sırrı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.