rast makamında hüzünler

aylardan temmuzdu
sapsarý bir sýcak kavurmadaydý,
yüreðini...
bütün aðaçlar kuru,
bütün sahralar susuzdu gözlerinde
aþk yakýyordu benliðini
ben
rast makamýnda hüzünler bestelerdim sana.


rüzgar olurdun tutkularýnla
yaðmur olurdun
sel olurdun
dinleseydin gözlerimden bir aþk þarkýsý,
çaðlayýp akardýn sonsuzca.
oysa ben
rast makamýnda hüzünler bestelerdim sana...

çocuk saçlarýnda
mavi bir kelebekti yüreðin.
sevgiye barýþa dostluða uçardý özlemlerin.
ama
en çok
gece inerken sokaklarýna
yalnýzlaþýrdýn
aðlardýn sözlerime.
ben
rast makamýnda hüzünler bestelerdim sana...

aralanmýþ perdelerde düþtü gördüðün.
pencere önü saksýlardaki kýrmýzý karanfiller gibi
inceden inceye
akardý kanýn.
susardýn en çok
bölemediðin sevincin /sevmelerin tutsaklðýnda
yarým kalmýþ bir türküydü
bakýþlarýn.
oysa ben
rast makamýnda hüzünler bestelerdim sana.


umutsuz deðildin
mutsuz da.
býr kýrmýzý yediverendin
mevsimleri aþmýþ
her umutlanýþýyla daha çok kanayan...
ben
rast makamýnda hüzünler bestelerdim sana.


aylardan temmuzdu
sapsarý bir sýcak kavurmadaydý,
yüreðini...
bütün aðaçlar kuru,
bütün sahralar susuzdu gözlerinde
aþk yakýyordu benliðini
ben
rast makamýnda hüzünler bestelerdim sana.

18/06/2010
ödemiþ

Sosyal Medyada Paylaşın: