Vakitsiz Yaşama Sevinci

Umursuzca geçip giden onca zamandan sonra.
Usulca bedeni terk eder ruh.
Karanlýk þehrimde sönüp giden ýþýklar gibi.
Birileri gelir de yaný baþýna baksan da göremezsýn çýplaklýgý.
Teslim edersin caný alana, oda gider teslim eder Yaradana.
Kaldýrýrlar cansýz ve umursuz bedeni musalla’dan.

Yaþamý yeniden yaþamaya çalýþmak imkansýz.
Imansýzda zordur kýyamete alýþmak.
Yeni gelin gibidir ruh, baþka haneye karýþmak.

Ölelim Fatihasýz, üzülecek olan zaten bizi tanýyandýr.
Ben giderken geride býraktýgým ruhlar periþandýr.
Her türlü yokluga alýþan insanoðlu insandýr.

Herþeyi yaþadýktan sonra mý ölmeli.
Yoksa hiçbir tadý almadan mý ölmeli.
Hangisi daha çok acýtýr ki.

Öldüðüne sevinirken ama söyleyemezken insan
Aðlayanlarý düþünüyorum;
Gizliyorum kendimi,aldým vardým bendimi.
Nasýl bilirdin Ey Cemaat-i müslim.
’Iyi bilirdik iyi ’
Dendi mi?

Ölümü bilen yaþama þerrefine tenezzül etmez.
Baki olan ruhtur ki, asla çekip gitmez.
Bedeni vardý eþref-i kýyamete.
Uðramazsýn asla öldüysen hýyanete.


Tereddüt ile yaþanan zaman karanlýgýn gölgesidir.
Eðer bizler gölgelerden yaþama sevinçlerimizi çýkartamýyorsak.
Aþk darbesiyle sarsýlmýþ bir bedene benzeriz.
Alemlere Rahman olan Rabbin adýyla enderiz.

Ey çaresizliðim;
Bedeninle ruhun arasýndaki tek fark.
Güneþi hala görüyor olmandýr.
Ve güneþ sönerken ruhum, son bulmalýdýr.

Yazan : Mehmet Süme 06/2010
Sosyal Medyada Paylaşın: