Çaresizliğin çardağında, yağan her yağmurda…

Yaðan yaðmurdan ýslanan yanýz topraklar deðildi
Ýliklerime kadar nüfuz eden yalnýzlýðýmda bendim
Çaresizdim, umudun katresinde sinmiþtim tendim
Geçmiþten habersiz, geleceðinden ümitsiz biriydim


Yaðmurdu yýllarca gözlerimden fütursuzca akanlar
Yeþertmiyordu yüreðimde kuruyan þu zavallý filizleri
Bitmeyen dertleri, asla silinmeyecek en deruni izleri
Tespih tanelerini çekerken zikrettiðim çileli geçmiþi


Neye, nasýl, hangi þekilde, bilinmeyenler denkliðinde
Ýnanacaktým, anlatanlardan zaten bizardým bir saftým
Onca zamandýr iþlenen günahtan, hadsiz davranýþtan
Sonra, inanmam için anlatýlanlar meçhulde bir kelamdý


Ýtminanlýk kalmamýþtý, aile ortamý daðýlmýþtý, verandý
Kadýn kocasýný, erkek karýsýný aldatýrken, sabi mahzun
Neye inanmalýydý, gerçekleri nasýl ayýrmalýydý masundu
Allah, peygamber diyenleri duyardý ama bir aldatýlandý


Nasýl inanacaktý, kandýrýldýðýný bilerek nasýl saf tutacaktý
En yakýnlarýydý, ebeveyn payeleri vardý bir anne babaydý
Kendilerini dahi kandýranlardý, evlatlar nasýl inanacaklardý
Çaresizliðin çardaðýnda, yaðan her yaðmurda ýslananlardý

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: