Aslýnda çok sevmiþtim, diye haber göndersem
Ateþlenmiþ nefreti buza döner miydi ki?
Baharda alýp istim, sana kitli yön dersem
Körüklerken eðreti, yaza söner miydi ki?
Sen de piþmandýn belki yaþadýklarýmýzdan
Çevremizde kim varsa, söylendi bir aðýzdan
Oysa yürek yangýný, geç sönerdi anýzdan
Kulaklarý týkasak yine süner miydi ki?
En öfkeli deminde, baþý dik tutabilmek
Cam kýrýðý zeminde inatla yatabilmek
Ettiðin her yeminde feleðe çatabilmek
Kibir, gurur deðil de, sence hüner miydi ki?
Uçurduysak avuçtan kuþumuzu nedensiz
Yetmez mi dolaþtýðý avare ruh bedensiz
Sýðmamýþ gökyüzüne sensiz, bensiz, sevensiz
Vakti gelip koynuna, sessiz tüner miydi ki?
Onca yýldan geriye kalan kalbi sýzýntý
Umutlardaki ülser dayanýlmaz kazýntý
Ýki büklüm kývranan düþlerdeki ezinti
Birer adým atýnca, birden diner miydi ki?
Çok zaman kalmamýþsa, rüya için gecede
Ýçimden geçenleri söylesem bir hecede
Bir ömür inatlaþýp, yüz yüze gelince de
Bir öpüþ süresinde bana döner miydi ki?
erol baþçý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.