Bir demet gül istedin,iþte gönderiyorum. Kökleri beslenmiþ,kalbimin kederinden: Bunlara gül diyorlar:Fakat bende diyorum, Hicran bahçemde biten,elem çiçeklerinden.
Baktýkça halini gör,kokladýkça hatýrla, Bu çiçekler aþkýmýn olsun tek hatýrasý. Sende sevgini bana,anlat birkaç satýrla: Bitsin içimde artýk,bitsin hicran yarasý..
Acýlar,ýzdýraplar sarartmýþ bazýsýný, Kiminin aþk odundan,renkleri kýrmýzýdýr. Devasý yalnýz sende,dindir sen sýzýsýný. Bunlarýn çektikleri,dinmez kalp aðrýsýdýr..
Çiçekleri taþý,göðsünün üzerinde, Kalbinin seslerini,onlarda dinlesinler: Yalvarýrým çýkarma,dursun her an yerinde, Ben belki ermem,onlar muradýna ersinler.. Babamdan 07/12/1956
Sosyal Medyada Paylaşın:
erdal eriçyel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.