Çok üþüyorum oturdum bir taþýn üstüne Elimde kaðýt kalem Titreyen ellerimle seni sevdiðimi yazýyorum Sana susayan þu yüreðimi dile getiriyorum Ne kadar da sana muhtacým Þu kaðýda mürekkebim tükenene kadar yazýyorum
Belki de bu hasretim sevgim ve piþmanlýðýma Ne bu kaðýt ne de bu mürekkep yeter Çünkü o kadar piþmanýmki Ne yazsam dindirmiyor yüreðimi Dinmiyor kanayan yaram
Kafamý taþlara vuruyorum Allahýma dualar ediyorum Göz yaþlarým kan pýnarý oluyor Görmüyorum hiçbir yeri Bir tek þey istiyorum Keþke geri gelsen geri
Sosyal Medyada Paylaşın:
bekir günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.