Su gibi aktý aylar, sonbahar ve kýþ bitti; Mevsim bahar olsa ne, açmadý dalda gülüm. Yalnýz benim dediðim bir sevdayý kaybetti, Bir ayrýlýk þarkýsý söylüyor artýk dilim.
...
Öyle çok birikti ki soru soran çengeller; Mazeret tükenmedi bitmedi hiç engeller. Yoruldu sabah akþam duaya duran eller, Özlediðim vuslata varmadý bir kez yolum.
Hayal olsa da öptüm, saçlarýný ben tel tel; Akýyor þimdi yaþým görmedin ki týpký sel. Artýk ne sevinecek, gülecek halime el, Yakýp kavurdun beni savruldu göðe külüm.
....
Sýðamadým dünyana büyüktü boyutlarým. Hep bir kapý ardýnda tükendi umutlarým; Nasýl soðuttun senden baþarýný kutlarým, Acýmadýn insafsýz, demedin ki bir kulum..
....
Varlýðýnýn tadýný duyamadan damakta; Kaybettim hayalleri gül rengi bir þafakta. Þimdi siyah tüm renkler, soldu yeþilde akta, Süresiz bir yastayým, hayat sanki bir zulüm..
...
Taþýyamam bilirim, sensizlik aðýr bir yük; Biter bir gün nasýlsa yaram sol yanda büyük. Bir arada can yakar yokluðun ve öksüzlük, Beklerim gelsin diye, ruhu avutan ölüm!
ESRA DEREL
2010-ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
vuslat05 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.