ORMAN (BİR KARİKATÜR BİR ŞİİR -9)

Ortalýk doldu bina, kýydýn nice ormana.
Oksijensiz hayatda, haydi nefes alsana.
Ben aldým valizimi, giderim baþka yere.
Anlatmak sana düþer gelecek nesillere.

Boþamý nice emek, orman oksijen demek.
Arsa yaratmak hedef, ormanlarý keserek.
Yeþile hasret kaldýk, kalmayacak giderek.
Bir çare bulmak lazým, aðacý sevmek gerek.

Yaþ kesen, baþ keser, demiþ Ata’larýmýz.
Bir bir tükendi gitti, yüzlerce ormanýmýz.
Her yer binayla doldu, oldumu muradýnýz?
Bir el uzatýn dostlar, tükensin þu sancýmýz.

Bitmiyor acý haber, yine orman yanýyor.
Orman yangýnlarýnda, acep kim kazanýyor?
Kesemeyen yakýyor, kendine yer açýyor.
Bunun adý ihanet, kimse hesap sormuyor.

Baþka bir þey beklemek, uzakdý bize zaten.
Tabi kýyar ormana, insanlara zulüm eden.
O kadar çok þey var ki, hesabý sorulacak.
Bekler sýrada hepsi, yeter ki bir uyansak.



ÞÝÝRÝME SES OLAN GÖNÜLDAÞIM HÜZÜN ÞAÝRÝ (NÝÐMET YILDIZ)

ÞAÝRÝME SONSUZ TEÞEKKÜRLER..

MEHMET FÝKRET ÜNALAN

Sosyal Medyada Paylaşın: