TÜRKÜLERİMİZ

Ýlmik ilmik gönlümüze iþleyen,
Sevgiye kul olur türkülerimiz.
Gece-gündüz Leylasýný düþleyen
Mecnuna çöl olur türkülerimiz.

Yýkandý pak oldu aþkýn nurunda,
Benliði yok etti Hakkýn sýrrýnda.
Adým adým Anadolu kýrýnda
Yunusa yol olur türkülerimiz.

Altýn kafes gönülleri eylemez,
Kemale ermeyen sevgi gel demez.
Sevda olmasaydý bülbül söylemez,
Çalýda gül olur türkülerimiz.

Çiçek çiçek yaylalarý süsleyen,
Þu güzel çiðdem,nergiz,fesleðen,
Kan olup vücutta bizi besleyen
Petekte bal olur türkülerimiz.

Çiseleyen yaðmur,gürleyen bulut,
Her sevgi çiçeði gönlümde umut,
Bazen ninni olur,bazen de aðýt
Sazlarda tel olur türkülerimiz.

Tarlada týrpaný sallayan elde,
Ormanda þeleði taþýyan belde,
Saplarý,samaný kesen döðende
Harmanda yel olur türkülerimiz.

Bazen Albayraktýr elimde duran,
Bazen yol gösterir göðsümde Kuran,
Bir millet olur ki koskoca Turan
Coþup ta sel olur türkülerimiz…

Veysel Turgut
Sosyal Medyada Paylaşın: