Ölümün Üstüne Tebessüm Sür
Yaz geceleri birlikte yerdi, peynir ile üzümü
Hep özlerdi, hiç göremezdi hayalini düþünü
Koþardý, yüzerdi, hisseder bazen okey çekerdi,
Ne de kötü! Mezarda ki doðum ve ölüm tarihi!
Bence biraz garip oldu, topraðý ve mezar taþý,
Baksana, küçük harfle yazýlmýþ adý ve soyadý.
Ondan hatýra kalsýn, alýyým da raketini kýrýk
Sende iste verirler, þortu vardý, kýrmýzý yýrtýk.
Ne mahþer! Hepsi de görmüþ, tanýmýþ mýydý ki onu(!)
Bilmem ki, buluyordu herkesle konuþacak konu.
Arkadaþýymýþ, aðlayan kýz! Ondaymýþ bileziði.
Ýnanmýyorum, elindeki kýrmýzý yedilisi.
Aklý karýþtý herkesin, sorunca hoca efendi,
Saðlýðýnda nasýl bilirdiniz, ölen er kiþiyi!
Bana da vardý borçlarý, ediyorum ona helal
Görseydi Trabzon’u, þampiyon yaparken Ersun Yanal.
Ýþte yaðmur yaðýyor, severdi böyle rezilliði
Ýbrik ile mezarýný sulayan da ananesi.
Yanýna ne aldý? Ne aðýr çekiyordu tabutu!
Çekse bile açmýyor, yanýna almaz telefonu.
Uyumak bilmez, oturur, hiç kapanmazdý gözleri
Açýk gitmesin, bitirin hemen þu tahin pekmezi.
Þimdi ne yapýyordur? Baþlamýþ mýdýr yanmaya?
Duman çýkýyordu, el deðmiyordu ki tabutuna.
Ayýp olur, gidip diyelim ki, ‘baþýnýz sað olsun,
Zaten ölecekti, yer kapsýn, þezlonga havlu koysun.’
O kadar çok anýmýz var ki, hangisini anlatsam?
Neyse deðmez ona, þimdi kafamýzý aðrýtmasam.
Güle güle git, üzülme, öbür dünyaya arkadaþ!
Hayýrsýzlýk yapma, cep nomuzu hurilerle paylaþ!
hakan arslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.