VEDA

Vakit ayrýlýk, mevsimden ilkbahar
Bir kelebek ömrü kadar kýsa, mutlu ve umutluydu

Gönüllü ateþe atýlan pervane misali, atýldýk ateþe
O son sözün ýzdýrabý, kelime olup dökülecek dudaklarýmdan

Ýçimden geçirip ama söyleyemediðim
O son kelime, kilitleniyor benligimde

Kana kana içmeden aþkýn sarabýný
Baldýran sarabýna döndü, ciðerleri kavuran

Virana dönmüs aþk bahçemde
sen yoksun, güllerin kokusu yok artýk
Bülbüller susuz, menekþem solgun artýk

Parmaklýklar ardýnda kalan bir sevda nasýlsa
bende bugün öyleyim iþte

Kanadý kýrýk beyaz bir güvercin,
ayaklar altýnda eriyen dolu tanesiyim bugün
Ne sokaklara çýkarým artýk ne yalçýn daðlara


Hiç bukadar istememistim gökgürültülü saðanak yagmurlarý
Hiç bukadar dost olamýþtým azraille
Hiç bukadar ölmemistim, ölümüne

Sebebim oldun uçurumum oldun,
Beynimde depresyonlar, þimþekler bugün
Ama boynum bükük yine isyana

Ýste kapýmý çalýyor artýk...çaresizim yine
Kapýya uzanan titrek ellerim, bana düþman bugün
Damarlarýmda donakalmýþ kaným, sanki bir kurþun bekliyor

Söylemek istemediðim ama kaderin söylettigi o cümleyi
Yinede benden duymayacaksýn, söz verdiðim gibi
Mýsralarýmda, kabus olup kalacak bende

Artýk dudaklarým kýpýrdamaz,buz keser avuçlarým
kalemim, yazmaz olur,

Alfabemden sildiðim, üzeri toza bulanmýþ o kelime...
Ýþte kalemimin intihar sebebi
ELVEDA

Sosyal Medyada Paylaşın: