belalým olmaya kararlýysan bil ki kara belan olamam. gözlerimin karasý kömürden daha kordur beladan denizin tuzu deðil, tenin tuzu olurum ölümüne sevmem yaþamýna doya doya severim gözlerim kor olup yakarken tenin tuzu karýþýrken tenime tek geçerim yeþillenen sevdayý ellerinde.
bilir misinki belalým olursan daha neler olurum,
el deymemiþ ormanlarda yaþamýma katarým seni bakir ormanlarda gezen ruhum, bana hacet sen sanma ki huzur bulmaz ruhum bu bedende yeþilin tonlarýnda ki seni ararken hýrçýnlaþan ben bakirliðini teslim eder, ton aralarýnda huzursuz sana. bir umutla beslenirim yaðmurun ardýnda ki bereketle baharým gelir bakir ormana çiçeklerle sen sen anlarýmsýn saflýðýný yüreðimin anlarsan sarýp korur musun yalancý dikenlerden. güneþim gelsin el deðmemiþ topraðýma bak o zaman nasýl acar yabani çiçekler yüreðinin ormanýnda utanýr halelerinden yabani otlar bakamaz yanlýþ yapamaz bu belalý sevdam yanlýþý bir sana… tatlý belasýdýr. Berna Çankaya 30.05.2007 Sosyal Medyada Paylaşın:
berna35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.