HASRETİNLE BAŞ EDEMİYORUM...

Nisan yaðmurlarý gibi hasretim sana
Tenim vurgun tenine
Deðince ellerin elerime
Yangýn yerine döner yüreðim

Gözlerin derin derin baksýn yeter ki;
Nefes almadan dokunurum sana
Özlemin öyle aðýr bir yük ki
Taþýyamýyor bedenim,sýðmýyor ruhuma

Sessizliðim bu yüzdendir insanlara
Sen yoksun ya;
Herþey anlamsýz geliyor bana
Boyun eðiyorum hayat denen bu oyuna

Hüzün çizgileri sarmýþken yüzümü
Mutlu görünmekten yoruldum
Ýçimde deli gibi özlemin çaðlarken
Gidiþini sineye çekip,susmaktan yoruldum..

Sosyal Medyada Paylaşın: