Evet, çaresizdim!

Ruhumu kuþatan bir efkarýn esaretindeydim
Nereye baksam
Gözlerimin yaþlarýyla umudun kanatlarýna tutunsam
Vicdanýmýn sýzýsýyla arzýn kulaðýna elemle haykýrsam
Gönlüm durulmuyor ve halim bizar kalýyordu





Neydi muvaffak olamadýðým nacarlýðým
Niye huru bulamýyordum
Sükun ile mücehhez olamayýp yýlgýnlýk yaþýyordum
Nekadar feryat duysam uzak kalýyordum
Aklýmýn ve güçümün fýrakýndaydým





Yýllarýn kaybolmuþluðu
Üzen anýlarýn sarhoþluðu
Vefanýn insan kalbinden hergün uzaklaþtýðý
aþkýn hal dilinde kuraklýða ducar kaldýðý
Aþikar olan ibreti sancaktý





Ne kadar inanmak istemesem de
Ruhlarýn köleleþtirldiði hakikatin sahnesindeyse
Uysallaþmak maslahat olarak telakki edildikçe
Azimetin vecdi kitabýn hazin sessizliðinde
Farzýayýn olan ilim hala neyi baklemekteyse





Ne düþen yaðraðýn hicranýndayým
Ne feryada müttali olan kalbin sevdasýnda bir yarayým
Böyle bir halde iken aþka nasýl vasýl olayým
Hali solgunluðumla inayeti kime býrakayým
Müddeti nefesin kadrinde anlamlaþayým







Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: