Küçük kasabalarýn köhnemiþ otogarlarýnda eski bir ceketi unutur gibi yitirdik çocukluðumuzu. Memlekette kiraz mevsimiymiþ bahar inadýna güzelmiþ ne fark ederdi bizim için sararmýþ yastýklara baþýmýzý koyup için için aðlardýk geceleri. Memleketin yoksul çocuklarýydýk içecek sýcak çorbamýz yatacak sýcak yataðýmýz vardý belki ama gözyaþlarýmýzý silecek þefkatli bir anne eli arardýk. Masumduk,çocuktuk kin tutmaz unuturduk güneþe söylerdik þarkýmýzý bulutlara dokunurduk. Bir dilim kuru ekmeði paylaþýrdýk umutlarý,acýlarý paylaþýrdýk Karþýlýksýz severdik birbirimizi ne iyi arkadaþlardýk. Þimdi o günleri hatýrladýkça buruk bir tebessüm belirir dudaklarýmda hangi hikayeler yaþanýr bilmem küçük kasabalarýn köhnemiþ otogarlarýnda.
NEVZAT ACAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
nevaca71 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.