Katran karasý bir gözle yaþamayý düþündüðüm, bulgur tanesi ve yabani bir ot kokusuyla gece karanlýðýnda izlerini aradýðým...
Bir caninin ellerinde sokak ortasýnda çýðlýklar içinde vurulduðum, mavi bir mürekkep misali bedenime deðip belki de kanýma karýþan ’zaman’a’...
Belki devamý olacak dengbêjler’den akan türkülerin kim bilir belki de yazmaya yorulmuþ bir kalemin üç noktasýyla son bulacak!
Güneþ etrafýnda hatlar çizen bir gölgenin, umutsuzca yol bekleyen kýrýþmýþ bir yüzün ve yaþamayý unutmayan, ölüme kapanmýþ bir rengin açýlýþý gibi geçen her dakikanýn içinde feryatlarla seni anacaðým...
Ya güllerle ya Güneþle ya da soluk bir renkle canlanacaðým....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turan Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.