aah bu ayrılıklar aah!..

bugün dolaþýrken sokaklarda
kendimde deðildim
attýðým her adýmýmda
sen vardýn
gülüþlerin saçýldý önüme
kaldýrýmlarda tebessümler renk renk açar...

bakýþlarýn yüreðimden vurdu beni
ismin düþmedi dudaklarýmdan
düþüncelerimde kendimde deðilim
yürüdüðum yerler çýngýraklý
yalnýzlýðýmdan korkarým...

kuþlar özgür olmasýna da
suskunluklarý kulaklarýmý týrmalar
yokluðuna isyanlarým alabora
devrilirim sensizliðe bir yetim gibi...

dalgýnlýklarým kalbime vurur
sen sanýrým titremelerime
yüreðime dokunan
zarif ellerini tutamadan hayalin kaybolur
yaðmurlara karýþýp
akar gidersin ötelerin yalnýzlýðýna
mecalsiz bakarým ardýndan...

yýldýrýmlarýn kabusu çöker üstüme
sýðýnacak dallarým yanar
çaresizim ortalýklarda kalmýþlýðýma
takatsiz acýlarýmda
umutsuzluða hicranlarý yüklerim
ne yapayým ki
kaderin vebali çoktur gidiþlerine...

aah bu ayrýlýklar, aah!
derinlerden yaralanýrken
hangi baharlarda son bulacak
yalnýzlýklarda kalýþým
derinlerden yaralanýrken ben
umutsuzluklarda umut ýþýðý yakarým
yabancý sokaklarým þenlensin
yarýnlarda geliþine...

Sosyal Medyada Paylaşın: