Gece Sessizliðinde…
Nereye ve nasýl gidiyorum
Bu gece sessiz, bilmiyorum
Bu þehirden, ben ayrýlýyorum
Anýlarýmý, hep býrakýyorum
Bu nasýl bir yaðmur, yaðýyor
Her yaným sýrýlsýklam, ýslanýyor
Karþýmda sen, sanki duruyor
Benimle, hep yanýmda oluyor
Bazen sesin, bazen nefesin vuruyor
Rüzgâr gibi, kulaklarýma uðulduyor
Ne olur “Nereye dur gitme’’ diyor
Ama nafile, hepsi hayal oluyor
Nerdesin aþkým, nerdesin sen?
Hep benimle, yanýmda olabilsen
Seni kaybetmeseydim ben
Düþer miydim bu yollara, neden?
Bir yanda yaðmur, birde gözyaþým
Sýrýlsýklam, üstüm ve yanaklarým
Çok rahatsýz ediyor, kalp atýþlarým
Buna, nasýl dayanýrým ve yaþarým!
Gidiyorum ve gideceðim..
Yalnýzým bu yollarda yürüyeceðim
Bu gecenin sessizliðinde neylerim
Yalnýzým, sensiz titrer ve ürperirim!
Bu gecede, çok sessizlik var
Hüzünlerle dolu, yakar bu acýlar
Titreyen vücudum, bu yaðmurlar
Esen rüzgârlarla, gelen soðuklar!
Olsun, bunlar bir þey deðildir
Ya o aþkýmla dolu olan acýlar
Arayýp bulamadýðýn o anýlar
Seninle olan o sýcacýk anlar!
Gidiyorum, hepsi boþ ve anlamsýzlar
Hani yok iþte yok, nerede onlar?
Þimdi bulamayacaðým o anlar
Hepside hayal ve meyal oldular!
Alem-i Sýr
da der ki:
Gidilecek çok yol var
Unutulmasýn geride kalanlar
Bir yaþamýn köþesinde onlar
Belki bir gün karþýlaþýrlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.