KÖYLÜYÜM 1

Yýllarca emeðim besler milleti,
Ne arayan, ne de, bilen var beni.
Köylüyüm yakamdan alýn zilleti,
Dünya kurulalý, dilen var beni.

Cahil býrakýrlar uyanýr diye,
Elimle beslerim eziyet niye,
Muhtaç oluyorlar seçimde reye,
Ýþleri bitince, silen var beni,

Çalýþmaktan belim erken bükülür,
Yorgunluktan her gün kolum sökülür,
Sýrtýmdan terlerim elim dökülür,
Mahsul para etmez, delen var beni.

Benden çýkan beni görüp beðenmez,
Yolda görse hatýr sorup deðinmez,
Benimle sevinip baþ dik öðünmez,
Kükremiþ halimle, gören var beni.

Efendi dediler yuttum sandýlar,
Sabýrlý kalbime hemen kandýlar,
Önüne ne koysan yiyen mandalar,
Hatýrý sayýlan, kesen var beni.

Beyler gelecekmiþ herkes çaðrýlýr,
Sýraya geçmezsek hemen baðrýlýr,
Güneþe dikerler kimi eðrilir,
Reklâm meydanýna, seren var beni.

Ýþlemler tam olur a takýmýna,
Hizmetçi ederler bey bakýmýna,
Türküler söylerler tam akýmýna,
Mezeden farksýzým, içen var beni.

Cahilim bilirler hemen kanarým,
Sonra piþman olur eyvah yanarým,
Yeter bize ayran ekmek banarým,
Tipime bakarak, seçen var beni.

Yemeðin hasýný onlar yediler,
Hep ayný sözleri tekrar dediler,
Aslan olup çýkmýþ dünkü kediler,
Öveceði yerde, yeren var beni.

Soðukta, sýcakta hep çabalarým,
Dalga geçerlerse tam yabalarým,
Beðenmez beyleri pir kabalarým,
Sýkýþýnca yola, dizen var beni.

Ahýrda çalýþýp gitsem pazara,
Yaðý alan haným tutar azara,
Rezil oluyoruz okuryazara,
Resmi daireden, iten var beni.

01/12/2006

dursun yeþil
Sosyal Medyada Paylaşın: